HAYAT YOLDAŞIM

Ve güya hanımım CAN yoldaşımdı.. O bana CAN yoldaşıydı ama meğer ben değilmişim. Bir sabah uyandım yok.. Yastığının altında çorapları, tulbenti var, ayaklarını sildiği havlusu bile ıslak ama o yok. Kıldığı son vakit namazı sabah namazıydı öğlen namazından sonra topraktaydı benim hanım. Evim, arabam, elimde TV kumandam, cebimde param… Her şeyim bana kaldı… O gitti… Yalnız kaldım.. Onun tüm istedikleri imkan dahilindeydi.. Ama ben istemedim.. Sağlığım param gücüm kuvvetim ve karım varken ben hiçbiri için yoktum. Şimdi karım gitti ama ben hepsi ile var iken yok oldum.. Şimdiki aklım olsaydı cümlesi bir geç kalınmışlık çığlığı.. Hikayemizin devamını okumak için fotoğrafa tıklayarak diğer sayfaya gecerek devam edebilirsiniz