ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİSİ SENA

Ey genç kardeşim…
Biliyoruz ki bazı çığlıklar sessiz, bazı gözyaşları görünmez…
Ama bu dünya, dertlerin tek mekânı değil. Ve Allah, kuluna asla taşıyamayacağı yükü vermez.
Rabbimiz buyuruyor:
“Kendinizi öldürmeyin. Şüphesiz Allah size karşı çok merhametlidir.” (Nisâ Suresi, 4/29)
Sena, artık aramızda değil.
Ama ona bu acıları yaşatan kişi hâlâ aramızda.
Ve kimse ona neden bir genç kadının kalbini böyle paramparça ettin demedi.
Ama biz diyoruz.
Sana kimse hesap sormasa da, bir gün bu sessiz çığlıkların sahibi olan Rabbin huzurunda hesabı sorulacak.
"Bir Sessizlik, Bin Çığlık…"
Sena’nın ardından söylenecek çok söz var aslında. Ama en önemlisi şu: Bu bir aşk hikâyesi değildi. Bu bir istismar hikâyesiydi. Ve ne yazık ki, bu yalnızca Sena’nın değil, benzer duygusal boşluklarla büyümüş, sevgisizliğe alışmış nice gencin hikâyesi. Olan biteni izleyen, bilen ama sustukça suça ortak olan bir toplumun hikâyesi bu…
Sena’nın suskunluğu bir veda çığlığıydı. Ama kimse duymadı. Bir hadis vardı ya: "Kim bir Müslümanın derdine derman olursa, Allah da onun kıyamet günündeki derdine derman olur."
Sena, sadece sevgi aradı. Bir “nasılsın?” bekledi belki de… Ama karşısına çıkan kişi, ona sevgi değil, karanlık getirdi. Elindeki makamı, gücü, unvanı kullanarak bir kalbi parçaladı. Güvenini sömürdü, yalnızlığını istismar etti.
Bazen bir gülümsemenin ardında en büyük fırtına kopar. Ve biz, o fırtınayı göremeyiz. Çünkü çoğu zaman “meşgulüz”. Kendi derdimize o kadar kapılmışızdır ki, yanımızdakinin gözündeki sitemi bile fark edemeyiz.
Bu olay bize gösterdi ki;
– Susmak, bazen ihanettir.
– Seyretmek, suça ortak olmaktır.
– Yargılamadan önce dinlemek, bazen bir hayat kurtarır.
– “Yanındayım” demek, bir çocuğun, bir gencin yeniden hayata tutunma nedeni olabilir.
Sena, belki bugün burada değil ama onun sessiz çığlığı kulaklarımızda yankılanmalı. Herkesin sınırını, gönlünün taşıyabileceği yükü vardır. Kimine “boşver” diyeceğin bir şey, kiminin ruhunu yerle bir edebilir.
Bunu anlamak, görmek ve buna göre davranmak zorundayız. Duygusal ilişkilerde dahi bir "sorumluluk" taşıyoruz. Karşımızdaki insanın kalbiyle oynarken, onun bütün geçmişini, travmasını, hayata tutunma çabasını da yıkıyoruz farkında olmadan.
Şunu unutma: Bir kalbe girdin mi, orada iz bırakırsın. O iz ister yara olsun, ister umut... Bu tamamen senin elinde.
Ve lütfen…
Hiçbir genç kardeşim ölümü çözüm olarak görmesin.
Çünkü ölüm, bir bitiş değil; bambaşka bir başlangıçtır.
Rabbimiz bizi bu hayatla imtihan ederken, “sabredenleri sevdiğini” defalarca vurgulamıştır.
Yaşamdan kopmak çözüm değil, çaresizliktir.
Ve Allah, kuluna asla çözümsüzlük vermez.
Eğer sen de bir gün çıkışsız hissedersen…
Unutma, bu videoyu izleyen binlerce insan var. Birine yaz. Birinden yardım iste. Bir öğretmenine, bir arkadaşına, hatta hiç tanımadığın ama güvenilir biri olan birine… Yeter ki içindeki o karanlığa yenilme.
Çünkü SEN değerlisin.
Çünkü SEN’in bir kıymetin var.
Çünkü HER KARANLIKTAN sonra bir sabah olur.
Sena’nın hatırası, bundan sonra daha çok genci hayata bağlasın diye…
Sessiz çığlıklar artık duyulsun diye…
Herkesin, kalbiyle oynarken iki kez düşünmesi için…
Lütfen bu videoyu paylaş.
Belki bir hayat kurtarırsın.
Belki bir Sena daha yaşar...