KÜÇÜKLÜĞÜMDEN BERİ

Ben kendimi bildim bileli, içimde bir şeylerin diğer çocuklardan farklı olduğunu hissediyordum. 6-7 yaşlarındaydım… Yaşıma göre fazla derin düşünen bir çocuktum belki de. Dışarıdan bakan herkes bana “erkek çocuk” derdi. Ama ben aynaya baktığımda içimdeki ben ile dışımdaki bedenin aynı olmadığını, birbirine hiç benzemediğini fark ederdim. Kendi kendime sorardım: “Ben kimim? Neden böyle hissediyorum?” Ama bu soruların cevabını verecek kimse yoktu etrafımda. Ablalarım vardı. Onlar bir odayı paylaşırlardı; içinde elbiseler, ojeler, rujlar, makyaj kutuları, rengârenk tokalar olurdu. O odaya her girdiğimde içimde bir sevinç kıvılcımı yanardı. Sanki başka bir dünyaya girerdim. Gizlice tokalarını takar, rujlarını sürer, bazen onların elbiselerini giyerdim. Aynanın karşısında gözlerimin içi parlardı. O anlarda gerçek gibi hissederdim kendimi. Ama sonra biri görür diye korkar, üzerimdekileri hızla çıkarır, odadan fırtına gibi kaçardım. Utanmazdım, ama korkardım. Çünkü toplumun doğruları başka bir şey söylüyordu. Devamını okumak için Lütfen sonraki sayfaya geçiniz..