Genç çocuk öğretmeninin de ısrarıyla İstanbul’a eczacılık okumaya gelir. Sirkeci’de bir otel bulur aylığı 100 lira, fakat çok para. Bir yandan okumaya çalışır bir yandan masraflarını karşılamaya. Bu arada otelin nasıl işlediğini öğrenir. Bir gece geç saat bir bakar ki müşteriler koridorlarda, kızgın, bağıranlar falan..
Kaloriferler yanmadığı için otel buz tutuyor. Genç Ataman iner aşağıya, kaloriferi yakması gereken görevli üşütmüş, yorgan döşek yatıyor. Kaloriferi yakmak diğer personelin işi olmadığı için hiçbiri üzerini kirletmek istemez. Ataman girer kalorifer dairesine, alır küreği, kazana kömür atmaya başlar. O sırada içeri bir adam girer: -kimsin sen? Ataman’ın üzerinde atlet pijama, yüzü gözü kömür içinde. -müşteriyim -Ne yapıyorsun burda? -Görevli arkadaş hastalanmış, müşteriler isyan çıkartıyordu kaloriferi yakıyorum -peki Ataman işi bitince yukarı çıkar, yıkanır, yatar. Ertesi gün resepsiyondan odayı ararlar: -Otel sahibi sizi çağırıyor. Otel sahibinin odasına girdiğinde bir bakar kazan dairesinde gördüğü adam. -Ne okuyorsun? -Eczacılık -Bu otelde ne kadar kalacaksın? -Dört yıl -Oğlum dört yıl bu otele para ödemeyeceksin kendi evin bil. Genç Ataman
“Ömrüm boyu insanlara karşılık beklemeden iyilik yapmaya çalıştım ve hep karşılığını aldım. Bulunduğum yere hep bir yenilik getirmeye çalıştım, o girişimciliğin de karşılığını aldım” der. Küçük Ataman bu gün dünyanın elli ülkesine ıslak mendil, krem gibi hijyen malzemeleri ihraç eden bir Türk markasının sahibi. Sekiz ülkede pazar lideri, Girişimciliğini aynen devam ettiriyor. O gün otelde çalışıp kazan dairesine adım atmayanların hepsi bir yerlerde çalışıp aldıkları maaştan şikayet ediyorlardır.Ahmet Şerif İzgören – Süpermen Türk Olsaydı Pelerinini Annesi Bağlardı Kitabından
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.